نوش آذر
نوش‌آذر
در شاهنامۀ فردوسی دو تن بدین‌نام خوانده شده‌اند؛ ۱. یکی از چهار فرزند اسفندیار که در مأموریت جاماسپ برای رهانیدن اسفندیار، نگهبان دژ بود و خبرِ آمدن جاماسپ را به اسفندیار داد. نوش‌آذر به‌هنگام آزادی اسفندیار با او بود و او را، هنگام داخل‌شدن به رویین‌دژ همراهی کرد. در نبردی که روی داد، او طَرخان تورانی را با شمشیر به دو نیم کرد. در نبرد رستم و اسفندیار همراه پدر بود و چون اَلوای را از چاه درآورد، زَوارِه به کین‌خواهی بر او تاخت و او را کشت. به‌دستور اسفندیار نوش‌آذر و برادرش، را در تابوت‌های زرّین به پیشگاه گُشتاسپ بردند؛ ۲. پسر گشتاسپ و برادر اسفندیار، از دلاوران ایرانی که در نبرد اسفندیار با ارجاسب تورانی شرکت داشت. نام او در اباتگارزریران «فرشورَت» ضبط شده است.