کمک خارجی

کمک خارجی (Foreign aid)

یاری‌رساندن کشوری به کشوری دیگر در قالب اعطای سرمایه، کالا، یا خدمات. طرف اعطا کنندۀ کمک‌ها معمولاً دولت یا سازمانی بین‌المللی است، اگرچه گاه گروه‌های نیکوکار خصوصی هم به اعطای کمک‌های خارجی مبادرت می‌کنند. کشورهای متعددی به اعطای کمک‌های اقتصادی خارجی می‌پردازند. از ۱۹۶۰ کانادا، ژاپن، و کشورهای اروپای غربی به‌عنوان منابع با اهمیت‌تر اعطای کمک‌های اقتصادی سر بر آورده‌اند. تا ۱۹۸۹ ایالات متحده امریکا همواره کمک‌های اقتصادی بیشتری نسبت به بقیۀ کشورها می‌پرداخت، اما در این سال ژاپن بزرگ‌ترین اعطا‌کنندۀ کمک‌های خارجی شد. کشورهای ثروتمند نفتی خاورمیانه نیز از مدت‌ها پیش کمک‌های چشمگیری در اختیار کشورهای تهیدست‌تر جهان اسلام قرار داده‌اند. کمک‌های نظامی را معمولاً یک کشور مستقیماً در اختیار کشوری دیگر قرار می‌دهد ولی کمک‌های اقتصادی غالباً به‌شکل غیرمستقیم و از طریق سازمان‌های بین‌المللی عرضه می‌شوند. گروه بانک جهانی، شامل بانک بین‌المللی ترمیم و توسعه، انجمن بین‌المللی توسعه، و شرکت مالی بین‌المللی، بخش اعظم این کمک‌های چندجانبه را در اختیار کشورهای نیازمند قرار می‌دهند. این گروه از ۱۹۴۶ تا ۱۹۹۳ بیش از ۳۰۵ میلیارد دلار را عمدتاً میان نواحی کمتر توسعه‌یافتۀ جهان توزیع کرده است. در دورۀ جنگ سرد، کشورهای کمونیست بیشتر کمک‌های خود را نه از طریق سازمان‌های بین‌المللی بلکه مستقیماً توزیع می‌کردند. چین و اتحاد جماهیر شوروی بزرگ‌ترین دولت‌های کمونیست اعطا‌کنندۀ کمک‌های خارجی بودند؛ چین حدود ۸ میلیارد دلار کمک‌های خارجی و اتحاد جماهیر شوروی نیز حدود ۱۴میلیارد دلار کمک‌های اقتصادی و حدود ۷۵ میلیارد دلار کمک‌های نظامی در اختیار کشورهای مورد نظر خود گذاشتند.