کیماک
کیماک
از اقوام ترک آسیای میانه، ساکنِ حوضۀ علیا و میانی رودخانۀ ایرتیش، متشکل از قبایل گوناگون چادرنشین. سردسیر و گرمسیر این مردم در سرزمین خودشان برگزار می‌شد. به نوشتۀ حدودالعالم، در ناحیۀ کیماک فقط یک شهر وجود داشت. پادشاه کیماک‌ها، از طریق یازده عامل بر این سرزمین حکومت می‌کرد. منصب عمال یادشده موروثی بود. سرزمین کیماک از غرب تا رودخانۀ کاما، شاخۀ شرقی رودخانۀ ولگا، و از شمال به مناطق نامسکون امتداد داشت. کیماک‌ها از شرق با گروهی از غزان و در جنوب نیز به احتمال فراوان با غزان و قرلقان همسایه بودند. اهمیت کیماک‌ها در تاریخ ایران و اسلام بیشتر از جهت تشکیل قوم قپچاق است که شعبه‌ای از کیماک‌ها بودند.