بومه، یاکوب (۱۵۷۵ـ۱۶۲۴)
بومِه، یاکوب (۱۵۷۵ـ۱۶۲۴)(Boehme, Jakob)
عارف آلمانی. در آلمان و هلند و انگلستان پیروان بسیار یافت. او بر آن بود که هر چیز تنها به واسطه خودش وجود می‌یابد و قابل فهم می‌شود. از این‌رو، به عقیدۀ او، شر لازمۀ وجود خیر است. به رأی بومه، خدا جامع اضداد است، و در ذات سرمدی‌اش خیر و شر سازگار می‌شوند. مخالفت او با بیانات رسمی و انجیلی‌وار از دین، در کوئیکرها[۱] و رمانتیک‌های آلمانی، به‌ویژه شلینگ[۲]، تأثیر گذارد. بومه رساله‌ای به‌نام فجر[۳] (۱۶۱۲) نوشته است.