پیر بکران، مقبره
پیر بَکْران، مقبره
آرامگاه محمد بن بَکْران، از زهّاد و عرفای نیمه دوم قرن ۷ق. ساختمان مقبره از قسمت‌های مختلف، متعلق به زمان‌های متفاوت، تشکیل شده است. امروزه در کتیبه‌های بنا، تاریخ‌های ۷۰۳ و ۷۱۲ق دیده می‌شود. دونالد ویلبر[۱] از کشف یک قطعه کاشی در این بنا خبر داده، که تاریخ ۶۹۸ق را داشته است. گنبدخانه‌ای که احتمالاً مَدرس پیر بکران بوده، قدیم‌ترین قسمت عمارت است. ویلبر این گنبدخانه را مربوط به پیش از دورۀ ایلخانی می‌داند. یکی از شاگردان پیر بکران، ایوان وسیعی مقابل این گنبدخانه احداث کرد. پس از درگذشتِ پیر بکران، وی را در شاه‌نشین این ایوان به‌خاک سپردند، و با احداث دیواری، آن را به فضایی بسته تبدیل کردند. بر دیوارهای ایوان و شاه‌نشینِ آن، تزیینات گچ‌بری ارزشمندی با نقوش گل‌وبوته، و کتیبه‌های گچ‌بری به خط کوفی دیده می‌شود. همچنین دیوار جلوی این ایوان، محراب بزرگی مزین به گچ‌بری دارد. بنا به تزیینات ارزنده‌ای از کاشی‌کاری مزیّن شده است.
- ↑ Donald Willber