بیوندو، فلاویو (۱۳۹۲ـ۱۴۶۳م)

بیوندو،‌ فلاویو (۱۳۹۲ـ۱۴۶۳م)(Biondo, Flavio)

بيوندو،‌ فلاويو

مورخ و باستان‌شناس ایتالیایی. یکی از نخستین تاریخ‌نگارانی بود که دربارۀ اشیای باقی‌مانده و همچنین در زمینۀ اسناد و مدارک به مطالعه پرداخت و در چهار کتاب مهمی که نوشت تفسیری مشروح و مبتکرانه از روم باستان، ایتالیا، و قرون وسطا در اروپا به‌دست داد. آثار وی نه تنها بر تاریخ‌نگاران دیگر بلکه بر هنرمندان، به‌خصوص بر مانتنیا، نیز تأثیر نهادند. بیوندو در فورلی زاده شد، در کرِمونا درس خواند، مدتی درگیر فعالیت‌های سیاسی شد، و در ایمولا، فِرّارا، و ونیز به حالت تبعید زندگی کرد تا آن که پاپ ائوگنیوس چهارم او را در ۱۴۳۳م در دستگاه اداری خود به‌کار گماشت. اگرچه چندان علاقه‌ای به جنبۀ نظری رنسانس نداشت، نخستین تاریخ‌نگاری بود که دربارۀ شکاف جداکنندۀ دنیای کلاسیک از دنیای قرون وسطا استنتاجی واقع‌بینانه عرضه کرد. سه جلد کتاب منتشر کرد که در آن‌ها فهرست آثار باستانی ایتالیا را که تا آن موقع شناخته شده بودند گردآورد: Roma Instaurata (۱۴۴۰ـ۱۴۶۳م)، که شرح جغرافیا و تاریخ روم قدیم است؛ Roma Triumphans (۱۴۵۶ـ۱۴۶۰م)، که شرح رسوم و نهادهای روم باستان است؛ و Italia Instaurata (۱۴۵۶ـ۱۴۶۰م)، که شرح تاریخ قدیم ایتالیا است. تأثیر این کتاب‌ها همان برانگیختن انگیزۀ پژوهش دربارۀ موقعیت طبیعی کشور و ترغیب به مطالعه دربارۀ تاریخ محلی از طریق بقایای اشیای مادّی بود. آخرین اثر بیوندو، که در نتیجۀ مرگ وی ناتمام ماند، کتابی بود با عنوان Historiarum ab inclinatione Romane imperii decades، که تاریخ اروپا را از ۴۱۰ تا ۱۴۴۱م شامل می‌شد.