خیمه مقدس
خیمۀ مقدّس (Tabernacle)
(در عبری: میشکان) به روایت عهد عتیق[۱]، خیمه‌ای که موسی[۲] ساخت و «تابوت عهد[۳]» را در آن نگه می‌داشت (خروج[۴] ۳۱ـ۲۵، ۳۵ـ۴۰). خیمه را محضر خدا می‌دانستند و گویا (اول سموئیل[۵] ۳:۳) پیش از روزگار داود[۶] جای خود را به بنای ثابتی در شایلو[۷] (نزدیک بیت‌المقدس (اورشلیم)) داد. خیمه کمابیش معادل حریم‌های مقدسی بود که بعدها در هیکل[۸] یا معبد با نام «قدس[۹]» و «قدس‌الاقداس[۱۰]» ساختند. در کلیسای کاتولیک رومی، خیمه به محل نگهداری خوردنی‌های متبرک عشای ربانی گفته می‌شود.