ریزش

ریزِش (abscission)

در گیاه‌شناسی، جداشدن قسمتی از گیاه از پیکر اصلی آن. در متداول‌ترین حالت، ریزش برگ و افتادن میوه براثر هورمون آبسیزین را ریزش می‌گویند. در گیاهان برگ‌ریز، برگ قبل از زمستان یا فرارسیدن فصل خشک ریزش می‌کند، در حالی‌که در گیاهان همیشه سبز، برگ به‌تدریج، ولی پیوسته، در طول سال می‌ریزد. ریزش میوه قبل از رسیدن نیز فرآیندی است که به‌صورت طبیعی ممکن است رخ دهد. ریزش به دنبال تشکیل منطقۀ ریزش در محل انشعاب صورت می‌گیرد. در این منطقه، با تبدیل اسید پکتیک به پکتین، لایه‌ای باریک از یاخته‌ها، معروف به لایۀ ریزش، ضعیف می‌شود و فرو می‌ریزد. در نتیجه، برگ، میوه، و دیگر بخش‌های گیاه براثر باد یا باران به آسانی از پیکر گیاه جدا می‌شوند. تصور بر این است که این فرآیند با مقدار اکسین گیاه کنترل می‌شود. ریزش میوه پدیده‌ای شایع در درختان میوه، ازجمله سیب، است و غالباً با پاشیدن اکسین مصنوعی روی درختان میوه از ریزش زود هنگام میوۀ آن‌ها جلوگیری می‌کنند.