ترگوم
تَرگوم (Targum)
(در زبان آرامی[۱] به معنی «ترجمه») هریک از ترجمه‌های آرامی کمابیش تحت‌اللفظی از بخش‌های مختلف عهد عتیق[۲] که در کنیسه‌های فلسطین و بابِل[۳] به‌کار می‌رفتند. پس از اسارت بابلی در قرن ۶پ‌م که آرامی جای عبرانی را در زبان مردم گرفت، توضیح فحوای متون مقدس ضرورت یافت. انبوهی از ترگوم‌های شفاهی پدید آمد که از آن‌ها جز معدودی برجای نمانده است.