طراحی داخلی
طرّاحی داخلی (interior design)
طراحی، تزیین، و تجهیز فضای داخلی ساختمان. در دوران اخیر گرایش به تزیینات کمتر و کارکرد بیشتر رواج داشته است، که حاصل تعامل معماران و طراحانی است که در یک گروه کار می‌کنند؛ چه در اصلاح و طراحیِ مجدد یک فضای داخلی، همچون کاری که میشا بلَک[۱] و هیو کَسون[۲] انجام دادند، و چه در طراحی یک ساختمانِ جدید، همچون طرح جو پونتی[۳] برای ساختمان پیرِلّی[۴] در میلان، طرح اسکار نیمایر[۵] برای شهر پایتختی برازیلیا[۶]، و بسیاری از آثار لوکوربوزیه[۷]، ارو سارینن[۸]، و شرکت اسکیدمور، اُوینگز و مریل[۹]. مبلمان سبک بین‌المللی[۱۰] که سبُک، هندسی، ساده و کارکردی است، اغلب توسط معماران، و برای هماهنگی با طرح‌های مدرنِ[۱۱] معماری طراحی می‌شد. برخی نشانه‌های طراحی داخلیِ دورۀ باستان در اشیاء درون مقابر مصری، نقاشی‌های روی سفالینه‌های یونانی، و دیوارنگاره‌ها و موزائیک[۱۲] فرش‌های زیبای برجا‌مانده از شهرهای روم، پومپئی[۱۳] و هرکولانوم[۱۴]، مشهود است. در اروپای قرون وسطا[۱۵]، از مبلمان ساده، و پرده‌نگاره[۱۶]، برای تزیین و عایق‌سازی فضا، استفاده می‌کردند. در دورۀ رنسانس[۱۷] در سقف‌نگار‌ه‌ها، دیوارنگاره‌ها، و برجسته‌کاری‌های پیچیدۀ کاخ‌ها و ویلاها تزیینات بسیار زیبا و ظریفی به‌کار می‌رفت. با سبک‌های باروک[۱۸] و روکوکو[۱۹]، آذین‌بندی‌ها و کنده‌کاری‌های بسیار نظرگیری رواج یافت.