علوم قضایی
علوم قضایی (forensic science)
استفاده از روش‌های علمی برای حل مسائل جنایی. حوزه‌ای بین رشته‌ای و متشکل از شیمی، فیزیک، گیاه‌شناسی، جانورشناسی، و پزشکی است. علوم قضایی تشخیص هویت افراد یا نشانه‌های جسمانی را دربر می‌گیرد. علم حرکت اجسام در هوا، شامل مطالعۀ پرتاب‌شونده‌هایی مثل گلوله تفنگ، رشتۀ دیگری از علم قضایی سنتی است که وسایلی مانند میکروسکوپ تطبیقی و میکروسکوپ الکترونی را به‌خدمت می‌گیرد. از روش‌های سنتی، مثل مطالعه اثر انگشت[۱]، هنوز استفاده می‌کنند. اکنون این روش‌ها را با رایانه به‌کار می‌بندند. به‌علاوه، تجزیۀ خون، دندان‌پزشکی قضایی (دندان‌پزشکی قانونی)، طیف‌نگاری صدا و صحبت، و انگشت‌نگاری وراثتی[۲] کاربرد فراوانی یافته‌اند. مواد شیمیایی، مثل سموم و داروها، با استفاده از کروماتوگرافی (رنگ‌نگاری)[۳] بررسی می‌شوند. بررسی الکتروستاتیکی اسناد[۴] روشی است که علایم مشخصۀ روی کاغذ را آشکار می‌کند و دستکاری در اسناد را مشخص می‌سازد. حشره‌شناسی قانونی (قضایی) نیز شاخه‌ای از علم قضایی است. در ۱۹۱۰، ادموند لوکار[۵]، احتمالاً اولین آزمایشگاه پزشکی قانونی را در لیون[۶] فرانسه تأسیس کرد. با این همه ادعا می‌شود استاد او، آلفونس برتیون[۷]، قبلاً آزمایشگاهی را تأسیس کرده بود وآزمایشگاه لیون را جین لاکاسان[۸] تأسیس کرده است. این علم در دهۀ ۱۹۳۰ با قواعدی منظم پیش‌رفت. در ۱۹۳۲، ادارۀ تحقیقات فدرال ایالات متحد[۹]، آزمایشگاه پزشکی قانونی[۱۰] واشینگتن دی‌سی[۱۱] را تأسیس کرد، و در ۱۹۳۵، برای اولین بار آزمایشگاه مشابهی در لندن تأسیس شد.