شاولو، آرتور (۱۹۲۱ـ۱۹۹۹)
شاولو، آرْتور (۱۹۲۱ـ۱۹۹۹)(Schawlow, Arthur)
فیزیک‌دان امریکایی. به‌سبب بنیان‌گذاری طیف‌نمایی لیزری[۱] به جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۸۱ دست یافت. او و چارلز تاونز[۲] را مخترعان لیزر می‌دانند. شاولو لیزر را برای بررسی طیف‌های اتمی[۳] و ترازهای انرژی[۴] اتم‌ها به‌کار برد. همچنین، برای بعضی ثابت‌های اتمی[۵]، مثل ثابت ریدبرگ[۶] مقادیری دقیق به‌دست آورد. جایزۀ نوبل ۱۹۸۱ مشترکاً به او، نیکلاس بلومبرگن[۷] و کای سیگبان[۸] اعطا شد. شاولو در ماونت ورنون[۹]، واقع در نیویورک، ایالات متحده امریکا، زاده شد. در دانشگاه تورنتو[۱۰] در کانادا درس خواند و در ۱۹۴۹، دکترا گرفت. در ۱۹۵۱، در نیوجرسی[۱۱] به آزمایشگاه‌های تلفن بل[۱۲] پیوست. در آن‌جا، تحقیقات اولیه‌اش را در زمینۀ میزر[۱۳] با چارلز تاونز شروع کرد. در ۱۹۶۱، استاد فیزیک دانشگاه استنفورد[۱۴] کالیفرنیا[۱۵] شد.