گری، تامس (۱۷۱۶ـ۱۷۷۱)
گرِی، تامِس (۱۷۱۶ـ۱۷۷۱)(Gray, Thomas)
شاعر انگلیسی. منظومۀ او، مرثیه‌ای در گورستان یک دهکده[۱] (۱۷۵۱)، یکی از مشهورترین منظومه‌های غنایی انگلیسی است. گری در ۱۷۴۲ به کالجِ پیترهاوس[۲] کیمبریج راه یافت، اما آن‌جا را بدون دریافت مدرک در ۱۷۳۸ ترک کرد و در ۱۷۳۹ سفرش به فرانسه، سوئیس، و ایتالیا را آغاز کرد. گری در ۱۷۴۲ در کیمبریج سکونت گزید. در همان سال دوست شاعرش، ریچارد وست[۳]، درگذشت و این رویداد بر وی تأثیری عمیق بخشید. در همین دوره، شماری از بهترین اشعارش را سرود، ازجمله «قصیده در باب بهار[۴]»، «غزلی در مرگ آقای ریچارد وست[۵]»، «دعا برای مصیبت[۶]» و «قصیده در باب چشم‌انداز دور ایتون کالج[۷]». انتشار مرثیۀ مشهور گری بلافاصله با موفقیت حیرت‌آوری روبه‌رو شد. مضمون آن که فقیر و غنی در «پیشتازی به‌سوی گور» یکسانند، مضمونی متداول بود، اما شیوۀ پرداختش ـ که اشاره می‌کند نه تنها بر مرگ پدرانش در دهکده، که بر مرگ همه و خودش سوگوار است ـ به این منظومه شهرتی جهانی بخشید. گری در ۱۷۵۷ دو قصیدۀ پینداری[۸] منتشر کرد، که برخورد منتقدان ناامیدش ساخت، عملاً دست از شعر کشید و گوشه‌گیر و خودبیمارْ انگار شد.