گرین، تامس هیل (۱۸۳۶ـ۱۸۸۲)
گرین، تامِس هیل (۱۸۳۶ـ۱۸۸۲)(Green, Thomas Hill)
فیلسوف انگلیسی. در یورکشر به‌دنیا آمد و در آکسفورد درس خواند. از مدرسان کالج بالیول[۱] بود و در ۱۸۷۸ به مقام استادی فلسفۀ اخلاق در آکسفورد رسید. مقدمه‌اش بر چاپ آثار هیوم حمله‌ای عمده به تجربه‌گرایی سنتی است، اما شهرت خویش را بیشتر مدیون تمهیدی بر اخلاق[۲] (۱۸۸۳) است که یک سال پس از مرگش به‌چاپ رسید. او در این اثر، «انفعالات[۳]» تجربه‌گرایانه را سرچشمه‌های ناکافی برای عمل می‌داند و معتقد است این سرچشمه‌ها از تعقیب آگاهانۀ خیر فراهم می‌آیند. این اولین نمونه از سلسله‌ای از نقادی‌ها نظریه‌های هیومی و انفعالی در اخلاق است که هنوز رایج است، اما نزد گرین سرچشمه‌های عمل در کل وسیع‌تری ریشه دارند که ذهن مطلقی که خیر، حقیقت و زیبایی را می‌ستاید آن‌ها را ایجاد می‌کند. گرین آرزو می‌کرد که جوانان انگلیسی با روی‌گرداندن از هیوم به هگل روی آورند. «مکتب گرین[۴]» عنصری با نفوذ در فضای فلسفی آکسفورد تا پایان جنگ جهانی اول بود و تحت تأثیر او بود که ایدئالیسم در فلسفۀ انگلیسی رونق یافت. برادلی[۵] و بوزانکت[۶] رهبران این جنبش از پیروان او بودند.