شورای اروپا
شورای اروپا (Council of Europe)
نهادی تشکیل‌شده در ۱۹۴۹، با هدف دستیابی به یکپارچگی بیشتر میان کشورهای اروپایی، تسهیل پیشرفت اقتصادی و اجتماعی آن‌ها. این شورا دارای کمیتۀ وزیران خارجه، مجمع پارلمانی[۱] (با اعضایی از پارلمان‌های کشورهای عضو) و کمیسیون اروپایی حقوق بشر[۲] است که در ۱۹۵۰، به‌موجب پیمان‌نامۀ اروپایی حقوق بشر[۳] تشکیل شده‌اند. کشورهای پایه‌گذار شورای اروپا عبارت‌اند از انگلستان، فرانسه، ایتالیا، بلژیک، هلند، سوئد، دانمارک، نروژ، جمهوری ایرلند، لوکزامبورگ، یونان، و ترکیه. در فاصلۀ ۱۹۵۰ تا ۱۹۸۹ کشورهای ایسلند، آلمان، اتریش، قبرس، سوئیس، مالت[۴]، پرتغال، اسپانیا، لیختن‌اشتاین[۵]، سان مارینو[۶]، و فنلاند نیز به این شورا پیوستند. با فروپاشی کمونیسم در اروپای مرکزی و شرقی، شورای اروپا نقش تازه‌ای در زمینۀ یاری‌رسانی به ایجاد نظام‌های سیاسی به سبک غربی در این منطقه پیدا کرد و چندین کشورِ سابقاً کمونیست به عضویت این شورا درآمدند. از ۱۹۹۰، با پیوستنِ مجارستان، لهستان، چک و اسلوواکی، بلغارستان، استونی، لیتوانی، رومانی، اسلوونی، آندورا[۷]، آلبانی، لاتویا (لتونی)[۸]، مولدووا[۹]، اوکراین، مقدونیه، روسیه، کروآسی، گرجستان، ارمنستان، و آذربایجان به شورای اروپا شمار اعضای آن به ۴۳ کشور رسید. شورای اروپا، افزون بر توجه به حقوق بشر، در عرصه‌های رفاه اجتماعی، بهداشت، روند جمعیت و مهاجرت، برابری اجتماعی، جرم، آموزش و فرهنگ، رسانه‌های جمعی، امور جوانان، ورزش، و محیط زیست نیز فعال است. این شورا مناسبات بسیار نزدیکی با اتحادیۀ اروپا دارد و با سازمان ملل متحد و دیگر سازمان‌های بین‌المللی همکاری می‌کند. مقر شورای اروپا در استراسبورگ فرانسه است.