موتور استرلینگ
موتورِ اِستِرلینگ (Stirling engine)
نوعی موتور احتراق خارجی[۱]. این موتور با هوای گرم کار می‌کند. در ۱۸۱۶، کشیشی اسکاتلندی با نام رابرت استرلینگ[۲] آن را اختراع کرد. در انواع پیشرفتۀ این موتور از گاز هلیوم[۳] استفاده می‌کنند. اساس کار موتور استرلینگ این است که هوا در دو سیلندر آن، سیلندر کارکن[۴] و سیلندر جابه‌جایی[۵]، در هنگام تراکم گرم و در هنگام انبساط خنک می‌شود. گازِ در حال انبساط در سیلندر کارکن توان را تأمین می‌کند. این موتور با هر نوع سوختی کار می‌کند، آلاینده نیست، و نسبتاً کم‌صداست. این موتور در قرن ۱۹، و پیش از ظهور الکتروموتورهای[۶] کوچک، نیرومند، و قابل اعتماد کاربرد گسترده‌ای داشت. در سال‌های اخیر نیز تلاش‌هایی برای استفاده از موتور استرلینگ برای کاراندازی ماشین‌های گوناگون به‌عمل آمده است.