لوکایونیا

لوکائونیا (Lycaonia)

ناحیه‌ای باستانی در آسیای صغیر. لوکائونیا تقریباً استقلال خود را در برابر ایران حفظ کرده بود؛ اما به اِمپراتوری اِسکَندَر مقدونی، پادشاه مقدونیه، منضم شد. پس از مرگ او، این سرزمین به سلوکیان تعلق گرفت؛ تا این‌که آنتیوخوس کبیر (سوم) مغلوب رومیان شد (۱۹۰پ‌م)، و آنان نیز آن را به اِئومِنِس دوم پادشاه پِرگامون واگذار کردند. لوکائونیا از شمال به غلاطیه، از شرق به کاپادوکیا، از جنوب به رشته‌کوه‌های توروس، و از غرب به پیسی‌دیا و فریگیا محدود بود. چراگاهی مناسب برای گوسفندان و گورخرها بود؛ اما به‌سبب کمبود آب و داشتن خاک شور، برخی از اهالی آن‌جا فقط از راه غارت و چپاول امرار معاش می‌کردند. شهر‌های اصلی آن در قرن ۱م عبارت بودند از ایکونیوم (قونیه)، لوسترا، و دربه.

 

---