لویدز لندن
لویْدْزِ لندن (Lloyd\'s of London)
بازار بیمۀ بین‌المللی و مرکز اطلاعات کشتی‌رانی، در لندن. لویدز در ۱۶۸۸ تأسیس شد و نامش از ادوارد لوید[۱] گرفته شد؛ قهوه‌خانۀ او محل ملاقات کسانی بود که با حمل‌ونقل دریایی سروکار داشتند. نیمی از کل حق بیمۀ بین‌المللی قراردادهایی که در بازار لندن منعقد می‌شوند، مربوط به لویدز است. در ۱۹۸۶، به ساختمان جدیدی در مرکز اقتصادی لندن انتقال یافت که ریچارد راجرز[۲]، معمار انگلیسی، آن را طراحی کرده بود. اعضای لویدز (معروف به «نام‌ها[۳]») به‌شکل اتحادیه‌های صنفی سازمان‌دهی می‌شوند و دارایی‌های شخصی‌شان، پشتوانه حق بیمه‌ای است که دریافت می‌کنند. محدودیتی برای بدهی هر عضو (یا «نام») وجود ندارد، اما ریسک‌ها (خطرها) در میان اعضای هر اتحادیه سرشکن می‌شوند، به‌گونه‌ای که هیچ‌یک از اعضا فشار زیادی متحمل نشود. با این حال، در اواخر دهۀ ۱۹۸۰ و اوایل دهۀ ۱۹۹۰، لویدز زیان‌هایی را متحمل شد و بسیاری از اعضا برای جبران خسارات و پوشش بیمه‌ای حوادث با صورت‌حساب‌های سنگینی مواجه شدند. زیان ۱۹۸۸، اولین زیان (معادل ۵۱۰میلیون پوند) بعد از ۱۹۶۷ بود. با شکایت برخی از اعضا، شرکت لویدز به دادگاه احضار شد، اما در ۱۹۹۶ بین طرفین توافق مالی صورت گرفت. ازجمله ریسک‌های مشهوری که این شرکت پذیرفته است، عبارت‌اند از بیمه‌کردن تایتانیک[۴]، لوتاین[۵] (که زنگ آن، هنوز بعد از اوراق‌شدنش در ۱۸۵۹، در ادارۀ مرکزی لویدز نگهداری می‌شود)، و ماهواره‌های فضایی.