مارا، ژان پل (۱۷۴۳ـ۱۷۹۳)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۲۳ توسط Nazanin (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

مارا، ژان پُل (۱۷۴۳ـ۱۷۹۳)(Marat, Jean Paul)

مارا، ژان پُل
ژان پل مارا
Jean Paul Marat
زادروز سوییس ۱۷۴۳م
درگذشت ۱۷۹۳م
ملیت فرانسوی
شغل و تخصص اصلی پزشک
شغل و تخصص های دیگر رهبر انقلابی و روزنامه نگار
آثار رساله فلسفی در باب انسان (۱۷۷۳)
گروه مقاله انقلاب ها و انقلابیون، تاریخ جهان، رسانه ها و ارتباطات، فلسفه ، منطق و کلام

رهبر انقلابی، پزشک و روزنامه‌نگار فرانسوی، زادۀ سوئیس. در ۱۷۹۲ عضو کنوانسیون ملی شد و در آن‌جا در مقام رهبر حزب افراطی مونتانیارها[۱]، به مبارزه‌ای طولانی با جناح راست ژیروندن[۲] پرداخت، که به سرنگونی آن‌ها در مه ۱۷۹۳ انجامید. در ژوئیۀ ۱۷۹۳ شارلوت کورده[۳]، از هواداران ژیروندیان، در حمام او را به‌قتل رساند. مارا در بودری[۴]، در نوشاتلِ[۵] سوئیس، زاده شد. در بوردو، واقع در فرانسه، پزشکی خواند؛ سپس در هلند زندگی کرد و در انگلستان به طبابت پرداخت. در دورۀ انقلاب فرانسه، روزنامۀ تندرو لمی دو پوپل (دوست مردم)[۶] را بنیاد نهاد و سردبیری لو ژورنال دو لا ریپوبلیک (روزنامۀ جمهوری فرانسه)[۷] را نیز برعهده داشت. از مخالفان سرسخت سلطنت بود و رهبری کسانی را برعهده داشت که خواستار اعدام شاه بودند. در زمان اقامتش در انگلستان چند اثر فلسفی و علمی نوشت، از آن جمله رسالۀ فلسفی در باب انسان (۱۷۷۳) وزنجیرهای بردگی[۸] (۱۷۷۴). شهرت روزافزون او در طبابت موجب شد که در ۱۷۷۷ پزشک پاسداران کنت د آرتوا[۹] شود. بعدها برای عقاید انقلابی‌اش چندبار به زندان افتاد و زمانی که برای فرار از دست تعقیب‌کنندگان سلطنت‌طلب خود در مجاری فاضلاب پاریس مخفی شده بود به بیماری دردناکی مبتلا شد که برای تسکین آلام آن می‌بایست متناوباً و برای مدتی طولانی در حمام بنشیند. در ۱۷۹۲ در دستگیری و اعدام آنتوان لاوازیه[۱۰]، شیمی‌دان مشهور، بر پایۀ اتهامات ساختگی نقش مؤثری داشت و این به انتقام آن بود که لاوازیه تقاضای عضویت او را در فرهنگستان علوم فرانسه رد کرده بود.

 


  1. Montagnard
  2. Girondin
  3. Charlotte Corday
  4. Boudry
  5. Neuchâtel
  6. L’Ami du Peuple
  7. Le Journal de la République française
  8. The Chains of Slavery
  9. Comte d’ Artois
  10. Antoine Lavoisier