به سوی رمان نو
به‌سوی رُمان نو (Pour un nouveau roman)مجموعه‌مقالاتی با رویکردی انتقادی، درباب صورت‌های نوین رمان‌نویسی، تألیف آلِن روب‌گریه[۱]، به زبان فرانسوی، منتشرشده در ۱۹۶۳. روب‌گریه در مقالات این کتاب مفاهیمی چون شخصیت‌پردازی و قصه‌گویی را منسوخ می‌شمارد و به باد انتقاد می‌گیرد. مؤلف سیر رمان‌نویسی از فلوبر[۲] تا بکت[۳] را پی می‌گیرد و آثار کسانی چون کافکا[۴]، جویس[۵] و کامو[۶] را بررسی می‌کند. به باور او، رمان وارد دوره‌ای کاملاً متفاوت شده است و هویت و نقشی یکسره متفاوت از باورداشت‌های پیشین عرضه می‌کند. قصه‌گویی دیگر نه فقط ناممکن است، بلکه حتی محلی از اعراب ندارد. به‌سوی رمان نو جدل‌نامه‌ای است که در آن زمان، رمان‌نویسی چونان نقطۀ عطفی بازنموده شده است.