مونوتایپ
مونوتایپ (monotype)
ماشین حروف‌چینی که تالبرت لنستون[۱]، در ۱۸۸۵، اختراع آن را به‌ثبت رساند. در این ماشین حروف تک‌تک ریخته و چیده می‌شوند، برخلاف لاینوتایپ[۲] که کل یک سطر را هم‌زمان می‌چیند و می‌ریزد. مونوتایپ صفحۀ کلیدی مشتمل بر ۱۲۰ کلید دارد و یک حروف‌ریز و یک جعبه ماتریس قابل تعویض که به چهار خانه تقسیم می‌شود و در هر خانه مجموعه‌ای کامل از یک فونت از حروف چاپی قرار می‌گیرد. حروف‌چین به‌کمک کلیدهای جابه‌جاکننده می‌تواند، بی‌آن‌که لازم باشد، جعبۀ ماتریس را تعویض کند، حروف را از هر خانه انتخاب کند و از ترکیبی از حروف چهار فونت موجود استفاده کند. حروف‌چین متنی را که باید چاپ شود به‌کمک صفحۀ کلید بر روی یک نوار راهنما به‌صورت سوراخ‌هایی ثبت می‌کند، سپس نوار را درون دستگاه حروف‌ریز قرار می‌دهد تا سوراخ‌های ثبت‌شده بر روی آن‌ها را به‌اصطلاح بخواند و به‌طور خودکار حروف را قالب‌ریزی کند. اگرچه امروزه حروف‌چینی نوری کاملاً جای مونوتایپ و لاینوتایپ را گرفته است، مونوتایپ در مقایسه با لاینوتایپ مزایایی داشت و برای چاپ نشانه‌های پیچیده‌ای چون معادلات ریاضی و فرمول‌های شیمی مناسب‌تر بود. البته عملکرد آن کندتر و پرهزینه‌تر از لاینوتایپ بود.