واسطه گری اوراق بهادار
واسطه‌گری اوراق بهادار (arbitrageur)
در امور مالی، خریدار اوراق بهادار (نظیر پول یا کالا) در یک کشور یا بازار، به منظور فروش آن در بازار دیگر، جهت کسب منفعت از طریق تفاوت قیمت‌ها. واسطه‌گری[۱] (سوداگری) درخلال دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ با افزایش مقررات‌زدایی[۲] در بازارهای مالی رواج بسیار یافت. تأثیر واسطه‌گری کاهش یا حذف تفاوت قیمت میان بازارها است. این اصطلاح، در شرایط و فضای مقررات‌زدایی اواخر دهۀ ۱۹۸۰، با افزایش خرید سهام شرکت‌ها معنای دیگری نیز پیدا کرد. عاملان خرید و فروش اوراق بهادار، با خرید سهام شرکت‌های موردنظر و فروش آن‌ها با قیمت بالاتر، مبادرت به سوداگری و سودجویی می‌کردند.