یوان شیکای (۱۸۵۹ـ۱۹۱۶)
یوان شیکای (۱۸۵۹ـ۱۹۱۶)(Yuan Shikai)
| یوان شیکای Yuan Shikai | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۵۹م |
| درگذشت | ۱۹۱۶م |
| ملیت | چینی |
| شغل و تخصص اصلی | سردار و دولتمرد |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
سردار و دولتمرد چینی، رهبر جمهوری چین (۱۹۱۱ـ۱۹۱۶). در ۱۹۱۲ به دیکتاتور تبدیل شد، پارلمان را منحل و کومین‌تانگِ[۱] (گوئومین دانگ) سون ژونگ‌شان[۲] (سون یات‌سن) را سرکوب کرد. خود را امپراتور خواند، ولی اندکی بعد درگذشت. زی‌شی، امپراتریس بیوه، یوان شیکای را در ۱۹۰۰ به فرمانداری شاندونگ[۳] برگزید. او بین ۱۹۰۱ و ۱۹۰۷ نایب‌الحکومۀ چیلی[۴] (هبی[۵] کنونی) بود، ولی با مرگ زی‌شی[۶] در ۱۹۰۸ مجبور به کناره‌گیری شد. او که پایگاه قدرتش در شمال چین بود، پس از انقلاب ۱۹۱۱ برضد خاندان منچو کینگ[۷]، به نخست‌وزیری و فرماندهی کل ارتش منصوب و در فوریۀ ۱۹۱۲ رئیس‌جمهور شد. حکومت دیکتاتوری برقرار کرد، اما پس از تن‌دادن به درخواست‌های ۲۱گانۀ ژاپن و واگذاردن سرزمین‌هایی به ژاپن، اعتبار خود را از‌دست داد. شورش در جنوب چین او را به کناره‌گیری از قدرت در آوریل ۱۹۱۶ واداشت. یوآن در شیانگ‌ژنگ، در ایالت هِنان به‌دنیا آمد، در ارتش امپراتوری به‌خدمت پرداخت و نمایندۀ مقیم امپراتور در کره بین ۱۸۸۵ و ۱۸۹۴ بود. یوان گرچه به اصلاحات نظامی متعهد شده بود، به امپراتور اصلاح‌طلب گوانگ‌شو (حک: ۱۸۷۵ـ۱۸۹۸) خیانت کرد و در جریان اصلاحات صدروزۀ ۱۸۹۸ جانب زی‌شی، امپراتریس بیوه و محافظه‌کار، را گرفت.