وگنر، آلفرد لوتار (۱۸۸۰-۱۹۳۰)
وِگنِر، آلفرد لوتار (۱۸۸۰-۱۹۳۰)(Wegener, Alfred Lothar)
هواشناس و ژئوفیزیک‌دان آلمانی. نظریۀ رانش قاره‌ای[۱] را، در ۱۹۱۵ در کتاب منشأ پیدایش قاره‌ها و اقیانوس‌ها[۲] شرح داد. این نظریه در ابتدا به «نظریۀ وِگنِر» موسوم بود. اکنون افکار او در قالب نظریۀ زمین‌ساخت صفحه‌ای[۳] بیان می‌شود؛ براساس این نظریه پوستۀ زمین از تعدادی صفحه تشکیل شده است که همۀ آن‌ها نسبت به‌هم در حرکت‌اند. وِگنِر در برلین زاده شد و در هایدلبرگ[۴]، اینسبروک[۵] و برلین درس خواند. از ۱۹۲۴ در گراتس[۶]، اتریش، استاد هواشناسی و ژئوفیزیک بود. سه سفر اکتشافی به گرینلند صورت داد و در چهارمین سفر درگذشت. وِگنِر این نظریه را مطرح کرد که در دوران مزوزوئیک[۷] اَبَرقاره‌ای یکپارچه به نام پانگه‌آ[۸] وجود داشت. این اَبَرقاره شکستگی‌های بی‌شمار پیدا کرد و در حدود ۲۰۰میلیون سال قبل، قطعات آن از هم دور شدند. در دوران کرتاسه[۹]، امریکای جنوبی و افریقا کاملا ازهم جدا شدند، اما جدایی امریکای شمالی و اروپا تا پایان کواترنری[۱۰] به‌طول انجامید. همین امر دربارۀ شکستگی بین امریکای جنوبی و جنوبگان[۱۱] نیز صادق است. استرالیا در دوران ائوسن[۱۲] از جنوبگان جدا شده است.