ویوالدی، آنتونیو (۱۶۷۸ـ۱۷۴۱)

ویوالْدی، آنتونیو (۱۶۷۸ـ۱۷۴۱)(Vivaldi, Antonio)

ويوالْدي، آنتونيو

آهنگ‌ساز ایتالیایی، نوازندۀ ویولن، و رهبر ارکستر دوران باروک. از پرکارترین آهنگ‌سازان روزگار خود بود، که کنسرتوهای بسیار تأثیرگذاری داشت، و یوهان سباستیان باخ تعداد زیادی از آن‌ها را ترانویسی کرد؛ او ۲۳ سمفونی، ۷۵ سونات، بیش از ۴۰۰ کنسرتو، از‌جمله چهار فصل (۱۷۲۵) برای ویولن و ارکستر، بیش از ۴۰ اپرا، و آثار مذهبی بسیاری ساخت. بیشتر آثارش تا دهۀ ۱۹۳۰ ناشناخته مانده بودند. ویوالدی در ونیز به‌دنیا آمد. موسیقی را از پدرش، جووّانی باتّیستا ویوالدی که از ویولن‌نوازان کلیسای سان مارکو بود، و احتمالاً جووّانی لِگرِنتسی، آهنگ‌ساز، تعلیم گرفت. در ۱۶۹۳ به خدمت کلیسا وارد شد و در ۱۷۰۳ به درجۀ کشیشی رسید، اما مدتی بعد به‌دلیل بیماری از وظایف کشیشی معاف شد. از ۱۷۰۳ تا ۱۷۴۰ کارمند وابستۀ یک پرورشگاه دختران به‌نام کنسرواتوریو دِل اوسپِداله دِلاّ پِیتا در ونیز بود، و برای ارکستر آن‌جا اوراتوریوها و آثار سازی بسیاری ساخت. اولین اپرای او، اوتّونه در دهکده، در ۱۷۱۳ در ونیز به روی ‌صحنه رفت، و اجرای اپراهای فراوان دیگری را در ونیز، فلورانس، مونیخ، پارما، و میلان به روی صحنه برد. ویوالدی از ۱۷۲۰ تا ۱۷۲۳ در مقام رهبر گروه نوازندگان در خدمت فیلیپ، مرزبان هِسه ـ دارمشتات، بود. در ۱۷۳۹ به ونیز بازگشت، اما محبوبیتش رو به افول نهاد، و او دو سال بعد در تنگدستی در وین درگذشت. اهمیت ویوالدی به‌سبب حدود ۴۵۰ کنسرتویی است که برای تکنوازی سازهای مختلف و ترکیب‌های گوناگون سازی ساخت؛ در این آثار سازهای خانوادۀ ویولن در اکثریت قرار دارند، اما سازهای بادی چوبی و سازهای کمیابی همچون پیکّولو، ویولا د آمور، و ماندولین نیز در میان‌شان یافت می‌شود. ویوالدی ۷۳ سونات نیز برای یک و دو ویولن و ویولن‌سل ساخت. در سال‌های اخیر موسیقی آوازی او بیش از پیش توجه و تحسین همگان را جلب کرد، به‌خصوص اوراتوریوی یودیتای پیروزمند، آهنگ‌های گلوریا، و چند سرناتا. از‌جمله آثار اوست: اپرا تیتو مانلیو (۱۷۲۰)، هرکول (۱۷۲۳)، اورلاندوی خشمگین (۱۷۲۷). آواز مذهبی سالوه رِجینا (۳)، استابات ماتِر. سازی بیش از ۲۳۰ کنسرتوی ویولن (ازجمله چهارفصل، شماره‌های ۴ـ۱ از مجموعۀ کشمکش میان هارمونی و انوانسیون، اپوس ۸).

 

---