اراستوس، توماس (۱۵۲۴ـ۱۵۸۳)
اراسْتوس، توماس (۱۵۲۴ـ۱۵۸۳)(Erastus, Thomas)
(نام اصلی: توماس لیبلر[۱]، لیبر[۲]، یا لوبر[۳]) متأله و پزشک سوئیسی. در اجلاسهای هایدلبرگ (۱۵۶۰) و مالبرون[۴] (۱۵۶۴) از این اعتقاد تسوینگلی[۵] در مورد نمادینبودن عشای ربانی[۶] دفاع کرد و با فشار کالوَنیها[۷] به اتهام سوکینیانیسم[۸] تکفیر شد. او صاحب رسالاتی در مورد نظریههای پاراسلسوس[۹]، علم احکام نجوم[۱۰]، کیمیاگری[۱۱]، و طب است؛ ولی مهمترین اثر او که در ۱۵۶۸ تألیف شد و در ۱۵۸۹ پس از مرگش انتشار یافت، در دفاع از حق دولت در مجازات روحانیان مجرم بود. از اینرو اراستوسگرایی[۱۲] عبارت از اعتقاد به تفوّق دولت در امور مذهبی است؛ گرچه مدافع آن نه اراستوس، بلکه هوگو گروتیوس[۱۳] بود. اراستوس مدعی بود که کلیسا حق مجازاتهای مدنی و تأدیب ندارد. اراستوس در بادن[۱۴]، سوئیس، بهدنیا آمد. در ۱۵۴۰ در بال بازل[۱۵]، سوئیس، الهیات[۱۶] و سپس در پادوا[۱۷]، ایتالیا، فلسفه و طب خواند. در ۱۵۵۸ استاد طب در دانشگاه هایدلبرگ[۱۸] (در آلمان کنونی) و طبیب خصوصی امیر محلی شد. در ۱۵۵۹ به مستشاری امارت و عضویت شورای کلیسا[۱۹] انتخاب شد و سال آخر عمرش استاد اخلاق در بازل بود.