آکیموشکین، اولگ (۱۹۲۹-۲۰۱۰م)
آکیموشْکین، اولِگ (۱۹۲۹-۲۰۱۰م)(Akimoshkin, Uleg)
ایران‌شناس روسی. در ۱۹۵۳ از دانشکدۀ خاورشناسی دانشگاه دولتی لنینگراد لیسانس گرفت. در ۱۹۵۴ کارمند علمی پژوهشگاه خاورشناسی فرهنگستان علوم شوروی در لنینگراد بود. در ۱۹۶۸ در کنگرۀ بین‌المللی هنر و باستان‌شناسی ایران در تهران شرکت کرد. در ۱۹۷۰ دانشنامۀ دکتری گرفت. تخصص آکیموشکین در نسخه‌شناسی کتب فارسی، تصوف در ایران و آسیای میانه و قفقاز، و هنر کتاب‌سازی و کتاب‌آرایی در ایران است. از آثارش: نسخه‌های خطی فارسی و تاجیکی پژوهشگاه ملل آسیایی فرهنگستان علوم شوروی (با همکاری) (مسکو، ۱۹۶۴)؛ مینیاتورهای ایرانی در سده‌های چهاردهم ـ هفدهم (پیشگفتار ـ با همکاری) (مسکو، ۱۹۶۸)؛ یادداشت‌های شاه محمود بن میرزا فاضل چورس که رسالۀ دکتری اوست (۱۹۷۰).