استمداد

اِستِمداد (invocation)

صناعتی ادبی به‌معنای یاری‌جستن از نیرویی در خارج شعر یا داستان. شاعران اغلب در ابتدای آثارشان برای سرودن شعر از خدایان یاری می‌جویند. استمداد در ادبیات یونان و روم باستان متداول بود و در دورۀ رنسانس احیا شد. نویسندگان متأخر کمتر برای آن ارزش قائل بوده و حتی آن را به سخره گرفته‌اند، نظیر کاری که لرد بایرون شاعر انگلیسی در منظومۀ دون ژوان (۱۸۱۹ـ۱۸۲۴) کرده ‌است.

 

---