کاستیل

کاسْتیل (Castile)

(در منابع اسلامی: قَشْتاله) مملکتی در قرن ۱۰م و مشتمل بر فلات مرکزی اسپانیا. اتحاد آن با آراگون در ۱۴۷۹م، که ماحصل وصلت فردیناند و ایزابل بود، به تشکیل دولت اسپانیا انجامید که آن زمان تحت سلطۀ اعراب مغربی بود. کاستیل مشتمل بر دو حوضۀ بزرگ بود که با دو رشته‌کوه سیِرا دِ گرِدوس و سیِرا دِ گوئاداراما از هم جدا می‌شدند و به کاستیل کهن و کاستیل نو شهرت داشتند. این ناحیه امروز دو منطقۀ کاستیلیا ـ لئون و کاستیلیا ـ لامانچا را تشکیل می‌دهد. گسترش قلمرو کاستیل از ناحیۀ کوچکی در شمال آغاز شد. در قرن ۱۱م، کاستیل کهن با لئون متحد شد؛ مملکت تولدو در ۱۰۸۵م از چنگ مسلمانان مغربی خارج و به کاستیل نو بدل شد و طلیطله پایتخت کل آن ناحیه شد. کاستیل در ۱۴۷۹م با آراگون متحد شد و، پس از تارومار اعراب مغربی در ۱۴۹۲م، فردیناند و ایزابل مملکت کاتولیک اسپانیا را بنا نهادند.

 

---