تطابق
تَطابُق (accommodation)
(یا: هم‌سازی) در زیست‌شناسی، توانایی چشم در تمرکز بر اشیای نزدیک و دور، به کمک تغییرشکل عدسی[۱]. برای آن‌که شیء آشکار دیده شود، تصویر آن باید دقیقاً روی شبکیه[۲]، یعنی لایۀ یاخته‌ای حساس به نوری در پشت چشم، متمرکز شود. اجسام نزدیک وقتی دیده می‌شوند که شکل عدسی به‌شکل کره نزدیک‌تر شود. اجسام دور زمانی دیده می‌شوند که کرویت عدسی کمتر شود. این تغییرات شکل با حرکات رباط‌های متصل به حلقه‌ای از ماهیچه‌های مژکی[۳] پدید می‌آیند که در زیر عنبیه[۴] قرار دارد. از حدود ۴۰سالگی، انعطاف‌پذیری عدسی چشم انسان کاهش می‌یابد و نوعی نقص بینایی، معروف به پیرچشمی[۵] یا عدم تطابق، ایجاد می‌شود. افرادی که دچار این مشکل‌اند، برای خواندن و دیدن با وضوح به عینک‌های متفاوتی نیاز دارند.