تنیس روی میز
تِنیس روی میز (table tennis)
(یا: پینگ‌پنگ) نوعی بازی داخل سالنی، روی میزی مستطیل‌شکل بین دو یا چهار بازیکن. در حدود سال ۱۸۸۰ در بریتانیا از بازی تنیس روی چمن[۱] مشتق شد. مسابقات قهرمانی جهان در ۱۹۲۶ برای اولین‌بار برگزار شد. بازی، روی میزی به طول ۲.۷۴ متر و عرض ۱.۵۲ متر انجام می‌شود. در میان میز، توری به ارتفاع ۱۵.۲۵ سانتی‌متر وجود دارد که توپ باید از روی آن زده شود. بازیکنان از راکت‌های چوبی پوشیده از اسفنج یا لاستیک استفاده می‌کنند. از ویژگی‌های این بازی، میزان چرخشی است که به توپ پلاستیکی کوچک داده می‌شود. پرتاب مستقیم توپ مجاز نیست. هر خطای بازیکن، معادل یک امتیاز برای بازیکن مقابل است. اولین فردی که ۲۱ امتیاز جمع کند برندۀ بازی (گیم)[۲] است. هر مسابقه از سه یا پنج گیم تشکیل می‌شود. در بازی‌های دونفره، بازیکنان یک در میان توپ‌گیری می‌کنند.