بلی ابن عمرو
بلی ابن عمرو
قبیله‌ای بزرگ از قحطانیان یمن، منتسب به بلی بن عمرو ابن الحافی. افراد این قبیله در چند نوبت با گذر از دریای سرخ به سواحل جنوب شرقی مصر رسیدند و سپس در مصر، شمال حبشه و اریتره پراکنده شدند. یک گروه از آنان به شهر نوبه رفت و شاخه‌هایی نیز در عراق و شام سکنی گزیدند. جرجی زیدان بر آن است که بلی در عهد ظهور مسیحیت در مصر مستقر بود و در منطقه‌ای بین قصیر و فناء سکونت داشت. تجارت یمن و مناطق اطراف یمن با هند متکی بر این قبیله بوده است. در سال 9 هجری یک هیأت از این قبیله با پیامبر اسلام دیدار کردند. برخی طوایف این قبیله از معارضان اسلام بودند و در جنگ یرموک نیز در کنار رومی‌ها قرار گرفتند، اما شکست خوردند. به اذن خلیفه‌ی دوم، عمر بن خطاب، گروه‌هایی از قبیله‌ی بلی وارد مصر شدند، پیشاپیش مجاهدان ارتش قرار گرفتند و با منجنیق دژ ناپلئون را در هم کوبیدند. معروف است عمرو بن عاص تمایل ویژه‌ای به این قبیله داشت و در زیر پرچم آنها می‌ایستاد. از نامداران این قبیله، علی بن عمرو گرایش علوی داشت، عبدالرحمن بن عدیس بلوی نقشی اساسی در قتل عثمان ایفا کرد و عبدالله بن ابی حرمله صاحب الشرطه (فرمانده‌ی انتظامی) محمد بن ابی بکر بود. افرادی از این قبیله به دیگر مناطق جهان عرب و خارج از آن کوچ کرده‌اند. بسیاری در جریان فتوحات به مصر رفتند و در آن‌جا مستقر شدند؛ شاخه‌ای از این قبیله در بئرالسبع فلسطین سکنی گزیدند و گروهی نیز به قرطبه در اندلس رفتند. ابن حزم در قرن پنجم هجری می‌گوید افراد قبیله‌ی بلی که در شمال قرطبه مستقر شده‌اند تا امروز نسب خود را حفظ کرده‌اند و زبان لاتینی را به درستی فرانگرفته‌اند.