طالب، هاشم محمد
طالب، هاشم محمد (1928- 1993م) Hashem Mohammad Taleb
روشنفکر و سیاستمدار یمنی. در جریان دیدار سیف‌الاسلام احمد (ولی‌عهد) از روستای جبل‌الوریف، وی ضمن گفت‌وگو با طالب که در سن نوجوانی قرار داشت از میزان دانش و نبوغ شعری‌اش شگفت‌زده می‌شود و دستور می‌دهد تا او را به شهر تعِز (مرکز حکمرانی خود) منتقل کنند. طالب در این شهر نزد عالمان برجسته تحصیل کرد. سپس به عدن رفت و به جنبش ملی یمن پیوست و در کنار شماری از جوانان این جنبش به فعالیت در روزنامه‌ی الاحرار (صوت‌الیمن) مشغول شد. پس از شکست انقلاب 1948، هاشم محمد که از دست‌اندرکاران انقلاب بود همراه بسیاری از همفکران آزادی‌خواهش روانه‌ی زندان تعِز شد. اما با وساطت دوستانش و نیز به سبب کم سن و سال بودن، به همراه پدرش آزاد گردید. پس از آزادی، محمد البدر (ولی‌عهد امام احمد) که پیشتر هم‌شاگردی هاشم و در این هنگام والی حُدیده شده بود او را نزد خود به کار اداری گماشت. مدیریت تأسیس بندر حُدیده که نخستین و مهم‌ترین پروژه‌ی ملی یمن بود به طالب سپرده شد. سپس مدیریت ساختن راه حُدیده -صنعاء را بر عهده گرفت. امام احمد که از تمایلات آزادی‌خواهانه‌ی هاشم مطلع شده بود او را به مأموریتی دیپلماتیک در آلمان غربی فرستاد تا از فضای یمن دور باشد. پس از بازگشت از مأموریت به منصب وزارت کار و سپس ریاست دفتر ولی‌عهد (محمد البدر) منصوب شد. طالب پس از این نیز با انقلابیون جمهوری‌خواه ارتباط گرفت و در پیروزی انقلاب سپتامبر 1962 نقش داشت. پس از پیروزی انقلاب به سمت سفیر یمن در عراق منصوب شد و توانست عبدالکریم قاسم (رئیس‌جمهور عراق) را برای به رسمیت شناخت نظام جمهوری نوپای یمن قانع کند.
هاشم محمد طالب در سال 1969 به ریاست هواپیمایی ملی کشورش منصوب شد و آخرین منصبش نیز ریاست شرکت بازرگانی خارجی یمن بود.