مهدی، احمد بن حسن
مهدی، احمد بن حسن ( -1681م) Ahmad bin Hasan Al-Mahdi
امام و حاکم چهارم زیدیه از خاندان القاسم در یمن. به شجاعت و سرعت عمل معروف بود، از این رو لقب سیل شبانه را به او دادند. احمد دست راست عمویش، متوکل علی الله اسماعیل، و فرمانده‌ی سپاهی بود که حضرموت و شرق یمن را تحت سیطره‌ی قدرت مرکزی درآورد. وی در سال 1676 بر جای متوکل بر کرسی امامت (پادشاهی) یمن نشست. لقب مهدی را برای خود برگزید و قلعه‌ی ذی مرمر را (در منطقه‌ی غراس -در شمال شرق صنعاء) مقر دولت خود قرار داد. وی سلطه‌ی دولتش را در منطقه‌ی حضرموت گستراند و در سال 1679 یهودیان صنعاء را به منطقه‌ای نزدیک مخاء انتقال داد. حکومت احمد بن حسن بیشتر از پنج سال به درازا نکشید و پس از مرگش در غراس دفن شد. برای بازشناخته شدن وی از فرزندش، مهدی محمد بن احمد (صاحب کتاب المواهب) به او مهدی الغراس نیز گفته می‌شود.
محسن بن حسن ابوطالب، مورخ یمنی، کتابی در سیره‌ی او با عنوان الشذور العسجدیه فی الخلافة المهدویة الاحمدیة نگاشته است.