جونز، هارولد اسپنسر (۱۸۹۰ـ۱۹۶۰)
جونْز، هارولد اِسپنسِر (۱۸۹۰ـ۱۹۶۰)(Jones, Harold Spencer)
| هارولد اسپنسر جونز Harold Spencer Jones | |
|---|---|
| زادروز |
لندن ۱۸۹۰م |
| درگذشت | ۱۹۶۰م |
| ملیت | انگلیسی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشگاه کیمبریج |
| شغل و تخصص اصلی | اخترشناس |
| لقب | سر (۱۹۴۳) |
| گروه مقاله | اخترشناسی |
اخترشناس بریتانیایی. از ۱۹۱۳ تا ۱۹۲۳ در رصدخانۀ سلطنتی[۱] گرینویچ، و از ۱۹۲۳ تا ۱۹۳۳ در رصدخانۀ دماغۀ امید نیک[۲] کار می‌کرد. از ۱۹۳۳ تا ۱۹۵۵، دهمین اخترشناس سلطنتی[۳] بود. در ۱۹۴۳ به لقب اشرافی سِر ملقب شد. مسئول سازماندهی فعالیت بین‌المللی موفقیت‌آمیزی برای تعیین دوبارۀ یکای اخترشناختی[۴]، برابر با میانگین فاصلۀ زمین از خورشید، با استفاده از رصد[۵] سیارک[۶] اِروس[۷] در دیدار بسیار نزدیکِ آن در ۱۹۳۱ بود. در مقام اخترشناس سلطنتی، مسئول جابه‌جایی رصدخانه از گرینویچ به دژ هرستمونزو[۸]، در ساسکس[۹]، بود و دامنۀ فعالیت این رصدخانه و تجهیزات آن را برای زمان‌سنجی[۱۰] تاحد زیادی گسترش داد. در لندن زاده شد و در کیمبریج درس خواند. مطالعۀ طیفی[۱۱] گسترده‌ای در زمینه نواختر سه‌پایۀ نقاش[۱۲] به عمل آورد و دو برنامۀ بزرگ را راه‌اندازی کرد: یکی برای تعیین فواصل ستاره‌ها با اندازه‌گیری اختلاف‌منظر مثلثاتی[۱۳]، و دیگری برای تعیین شمار زیادی حرکت خاص با رصد مجدد[۱۴] موقعیت ستاره‌ها به‌روش عکس‌برداری. نتیجۀ مطالعۀ او در زمینۀ انحراف حرکت‌های خورشید، ماه، و سیارات، که در ۱۹۳۹ منتشر شد، نخستین برهان قانع‌کننده برای وجود بی‌نظمی در آهنگ چرخش زمین بود. مقاله‌های فنی بسیار، و چندین کتاب منتشر کرد و به افتخارات متعددی دست یافت؛ ریاست اتحادیۀ بین‌المللی اخترشناسی[۱۵] (۱۹۴۵ـ۱۹۴۸)، و عضویتش در انجمن سلطنتی[۱۶] (۱۹۳۱) از آن جمله است.