مهدی موش

مهدی موش (یا: مهدی خان) ( -1305ق)

در کودکی، نزد آقا محمد حسن صندوقدار شاه و در اوایل کارش، از مستخدمان و خدمتگزاران دربار ناصری بود. بعدها به علت معاملاتش با افراد، رفته رفته به یکی از متمولان و ثروتمندان بزرگ تهران تبدیل شد. آن گاه به مردم پول قرض داد و در اواخر خدمتش، در دربار ناصرالدین شاه، در فراشخانه شاهی به وصول مطالبات خویش پرداخت.

عمر طولانی کرد و در اواخر عمرش، عابد و زاهد شد و مسجدی بنا کرد که به نام خودش (مسجد مهدی موش) نام گرفت. در 1305ق و پس از بازگشت از عتبات عالیات، در تهران درگذشت. خیابان مهدیخانی که در انتهای خیابان شاهپور (وحدت اسلامی کنونی) واقع شده و در گذشته به گذر یا بازارچه مهدی موش معروف بود، نیز به نام او نام گذاری شده است. محله ای با نام محله بازارچه مهدی موش هم در اطرافش قرار دارد که زادگاه برخی مشاهیر همچون علی اکبر سیاسی است.

ناصرالدین شاه پس از باخبرشدن از مرگ مهدی موش، دستور داد که خانه اش مهر و موم شود تا به این ترتیب بتواند از پول و دارایی های او منتفع شود.

علت دادن لقب موش به مهدی خان، یکی شاید ظاهرش بوده که به موش شباهت داشته و دیگری هم علاقۀ بسیارش به مال اندوزی و جمع کردن پول بوده که از صفات موش شمرده می شود.