سیلانپه، فرانس امیل (۱۸۸۸ـ۱۹۶۴)
سیلّانپه، فرانس اِمیل (۱۸۸۸ـ۱۹۶۴)(Sillanpaa, Frans Eemil)
رمان‌نویس فنلاندی. ازجمله آثار اوست: بدبختی مقدس[۱] (۱۹۱۹)، دربارۀ حوادثی که به جنگ جهانی اول انجامید، هنگامی که جوان خفته است[۲] (۱۹۳۱) و مسیر یک مرد[۳] (۱۹۳۲)، که هر دو به «تقدیرگرایی زیستی» می‌پردازند. در ۱۹۳۹ برندۀ جایزۀ نوبل ادبیات شد. زادگاهش، هَمِنکیرو[۴]، نزدیک تامپِرِه[۵]، صحنۀ بیشتر رمان‌های اوست. پس از تحصیل زیست‌شناسی در دانشگاه هلسینکی[۶]، زندگی خود را وقف نوشتن کرد و نخستین رمانش، که داستانی عشقی بود، را در ۱۹۱۶ منتشر کرد. مشهورترین نویسندۀ فنلاندی زمان خود بود و افراد بسیاری رمان او را با نام شکوه و بدبختی زندگی آدمی[۷] (۱۹۴۵)، که در جنگ جهانی دوم نوشته است، بهترین اثرش می‌دانند.