شیبانی، منوچهر (کاشان ۱۳۰۲ـ تهران ۱۳۷۰ش)
منوچهر شیبانی (کاشان ۱۳۰۲ـ تهران ۱۳۷۰ش)
| منوچهر شیبانی | |
|---|---|
| زادروز |
کاشان 1302ش |
| درگذشت | تهران 1370ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | نقاشی از دانشکدۀ هنرهای زیبای تهران |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر |
| شغل و تخصص های دیگر | نقاش، کارگردان |
| سبک | شعر نو |
| آثار | سراب‌های کویری (تهران، 1355)؛ گزینۀ اشعار (با تحلیل علی‌بابا چاهی، تهران، 1373) |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی |
شاعر، نقّاش و فیلم‌ساز ایرانی. پس از تحصیل در هنرستان‌های صنعتی تهران و شاهی به دانشکدۀ هنرهای زیبای تهران رفت و در رشتۀ نقاشی درس خواند. در ایتالیا و فرانسه هم نقاشی و سینما آموخت. در دهۀ ۱۳۲۰ با تشویق نیما یوشیج به شعر نو پرداخت و در کنار او و فریدون توللی و محمدعلی جواهری (رواهیچ) در نخستین کنگرۀ نویسندگان ایران (انجمن ایران و شوروی: وُکْس، ۱۳۲۵) شعر خواند. علاوه بر آثاری در زمینۀ نقاشی و فیلم، سروده‌هایی از وی برجای مانده است: جرقه (۱۳۲۴ش)، آتشکدۀ خاموش (تهران، ۱۳۴۲)، سراب‌های کویری (تهران، ۱۳۵۵)، گزینۀ اشعار (با تحلیل علی باباچاهی، تهران، ۱۳۷۳). شیبانی، به‌عنوان یکی از پیش‌گامان شعر نیمایی، در دهۀ ۱۳۲۰ شناخته شده است.