ستاوند
ستاوند
فضایی ستون‌دار در جبهۀ ورودی بنا، که از یک سمت به جبهۀ ورودی متصل، و از سه سمت دیگر باز است. ستاوند فضایی نیمه‌باز است که همچون رواقی عریض چسبیده به ساختمان به نظر می‌آید. در آرایش فضایی بنا، غالباً به منزلۀ پیش‌ورودی است، و گاه در طبقات بالاتر، به بالکن مسقف شباهت دارد. در ایران، ستاوند در دورۀ هخامنشی ابداع شد و بیشتر ساختمان‌های اصلی تخت‌جمشید در جلو خود ستاوند داشته‌اند. این‌گونه فضا در دورۀ صفوی نیز مجدداً رواج یافت، و در کاخ‌های صفوی به‌کار برده شد.