ظهور (عرفان)
ظهور (عرفان)
اصطلاحی عرفانی در مقابل اصطلاح بطون. عارفان، نمود حق را ظهور، و خفای او را بطون می‌خوانند. در این هر دو مرحله، آنچه واقعیت دارد تنها حق است و بس؛ چه به هنگام ظهور، گرچه صورت نمودار تنها از آن اعیان است، اما واقعیت آن اعیان، حق متجلّی در آن اعیان است. عالم بطون نیز نه عینی است و نه اثری، و نه خبری از آن به دست است. از این‌رو، تکثّر و اعتباری در آن نیست و سراسر، عالم وحدت حق است.