دزفولی

دزفولی
از گویش‌های ایرانی میانۀ غربی که در دزفول خوزستان به آن سخن می‌گویند و به لهجه‌های لاری و بندری نزدیک است. صامت‌های این گویش همان صامت‌های فارسی هستند. در دزفولی، /a/ به /o/ تغییر پیدا می‌کند. /u/ به /i/ تبدیل می‌شود: dir «دور»، angir «انگور» pil «پول»، ri «رو»، hasid «حسود»، /h/ پایانی می‌افتد: ku «کوه». گاهی /h/ میانی هم حذف یا تبدیل به مصوت می‌شود. /t/ پایانی حذف می‌شود: das «دست»، خوشۀ میانی /st/ تبدیل به /ss/ می‌شود: golessun «گلستان»، jessan «جستن»، pessun «پستان»، dunessan «دانستن». نشانۀ جمع -un و گاهی -on است که در پایان می‌آید: gapon «بزرگ‌ها»، نشانۀ مصدری -an است: kordan، geroftan «گرفتن»، aftidan «افتادن» taressan «توانستن». از واژه‌های دزفولی: sur «شور»، mira «شوهر»، kanisa «خرپُشته»، tiya «چشم»، tahl «تلخ»، zun «زن»، kelek «انگشت» و salle «سبد».