دیونوسیوس آریوپاگوسی
دیونوسیوس آریوپاگوسی (ح ۵۰۰م)(Dionysius the Areopagite)متألّه عارف مسیحی. مشهور به دیونوسیوس دروغین[۱]؛ زیرا با دیونوسیوسی که او را پولس[۲] به دین مسیح درآورد (اعمال[۳]، ۱۷: ۳۴) مشتبه شده است. در اوایل قرن ۶م نامه‌هایی به امضای او پیدا شد که موضع مونوفیزیتی (تک‌سرشت‌باورانه)[۴] را تقویت کرد. اعتبار نامه‌ها مورد تردید است، با این حال نفوذ فراوانی در کلیساهای غرب و شرق پیدا کرده است. هدف این نوشته ها ایجاد تألیفی بین مسیحیت و فلسفه نوافلاطونی[۵] بود، و این باور خطا که این نوشته‌ها در زمان رسولان تألیف شده‌اند، به افزایش نفوذ و اعتبار آنها کمک کرد. انسان با کنار گذاشتن عقل و ادراک خود به خداوند تقرب می جوید، و به ظلمتی وارد می‌شود که او با «پرتو ظلمت الهی» از آن نجات خواهد یافت، و به معرفت وجودی نایل می شود که در وحدت مطلق خود ورای هر توصیفی است. ترجمه آثار دیونوسیوس آریوپاگوسی به‌دست اریگنا [۶]در قرن نهم ، الگوی بلاغی را برای بخش اعظم نوشته‌های عرفانی بعدی فراهم ساخت.
منابع:
1-ریس، ویلیام، فرهنگ فلسفه و دین، اعوانی،1399، غلامرضا و دیگران، چاپ اول، تهران، انتشارات موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران