آووگادرو، آمادئو (۱۷۷۶ـ۱۸۵۶م)
آووگادْرو، آمادِئو (۱۷۷۶ـ۱۸۵۶)(Avogadro, Amadeo)
| آمادیو آووگادرو Amadeo Avogadro | |
|---|---|
| زادروز |
تورینو ۱۷۷۶م |
| درگذشت | ۱۸۵۶م |
| ملیت | ایتالیایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشگاه تورینو |
| شغل و تخصص اصلی | فیزیک دان |
| گروه مقاله | فیزیک و مکانیک |
فیزیک‌دان ایتالیایی و از بنیاد‌گذاران شیمی‌فیزیک. در ۱۸۱۱، فرضیۀ آووگادرو[۱] را در مورد گازها عرضه کرد. دانشمندان با فرضیۀ او عدد آووگادرو[۲] را محاسبه کردند. این عدد هنوز هم در مطالعات اتمی کاربرد دارد. آووگادرو این مطلب را به روشنی توضیح داد که ذرات گاز لزوماً به صورت اتم‌های منفرد نیستند، بلکه ممکن است به صورت مولکول[۳] باشند. اصطلاح مولکول را هم او برای مجموعه‌ای ترکیبی از اتم‌ها به‌کار برد. پیش از آووگادرو، هیچ دانشمندی این تمایز بنیادی را بین اتم‌های جسم و مولکول‌های آن قائل نشده بود. در تورینو[۴] زاده شد و همۀ دوران کار دانشگاهی‌اش را نیز در همان‌جا گذراند. بیشتر یافته‌های او مبتنی بر رهیافت ریاضی بود. در ۱۸۰۹، ژوزف گی‌لوساک[۵] به این کشف دست یافت که همۀ گازها براثر افزایش دمای یکسان، به یک اندازه منبسط می‌شوند. منشأ استنباط فرضیۀ آووگادرو این کشف بود. شیمی‌دانان طراز اول آن زمان به کار آووگادرو توجه چندانی نکردند، درنتیجه ابهام بین مفهوم اتم و مولکول، و ابهام میان وزن اتمی[۶] و وزن مولکولی[۷] تقریباً تا ۵۰ سال بعد ادامه پیدا کرد.