علی ابریشمکار اصفهانی

علی ابریشمکار اصفهانی
علی ابریشمکار اصفهانی
زادروز	اصفهان 1293ش;
درگذشت	تهران 30 خرداد 1382ش
ملیت	ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل	دورۀ دوسالۀ نظری رادیولوژی- دانشگاه تهران
شغل و تخصص اصلی	خوشنویس و کتیبه‌نویس
آثار	خوشنویسی در ورودی حرم حضرت عبدالعظیم حسنی؛ خوشنویسی در مدخل حسینیۀ کربلائی‌ها در گلوبندک و خوشنویسی تابلوی زیارت وارث که در مدخل حسینیه نصب شد؛ کتیبۀ زیر گنبد مسجد جامع نارمک
گروه مقاله	خوشنویسی
جوایز و افتخارات	نشان درجه یک هنری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی

علی ابریشمکار اصفهانی (اصفهان 1293ش- تهران 30 خرداد 1382ش)

خوش‌نویس و کتیبه‌نویس ایرانی. پدرش، آقا حیدرعلی، شغل رنگرزی داشت و در این کار از صنعتگران طراز اول اصفهان به شمار می‌آمد. به همین دلیل فرزندانش به ابریشمکار اشتهار یافتند. پدربزرگ مادری علی هم در کار تذهیب قرآن و خوش‌نویسی مهارت داشت. ابریشمکار خود از چهارسالگی به مکتب رفت و از 12 سالگی ضمن پرداختن به قالی‌بافی در رنگ‌رزی نیز مهارت یافت. پس از مدتی وقفه در تحصیل، آذر 1309 به مدرسۀ اقدسیۀ اصفهان رفت و دورۀ ابتدایی را ظرف 6 ماه به پایان رساند. در همین دوره شروع به یادگیری خوش‌نویسی نزد عبدالحسین قدوسی و برادرانش کرد. سپس در دبیرستان سعدی نزد میرزا عبدالجواد خطیب که از شاگردان میرزا عبدالرحیم افسر بوده آموزش خوش‌نویسی را پی گرفت. وی که به خاطر مخالفت با قانون اجباری کشف حجاب مدتی از تحصیل محروم شده بود، نهایتا در شهریور 1316 دورۀ دوم دبیرستان را به پایان رساند. سال 1322 نوشتن کتیبه‌های ایوان جنوبی امامزاده زینب (در جنوب اصفهان) به او محول شد. پس از آن به نوشتن کتیبه‌ها و طرح کاشی‌کاری مسجد کازرونی (اصفهان) پرداخت. در این آثار بهره‌گیری ابریشمکار از قواعد و اشکال هندسی و امکانات خط نمایان است. سال 1327 در بخش رادیولوژی بیمارستان کازرونی (اصفهان) استخدام شد و عهده‌دار کارهای فنی آن‌جا شد. در سال 1333 به تهران مهاجرت کرد و به استخدام بخش رادیولوژی بیمارستان مرکزی راه‌آهن درآمد. دوسال بعد ریاست آن بخش به او محول شد. سال 1338 دورۀ دوسالۀ نظری رادیولوژی را در دانشگاه تهران با رتبۀ اول به پایان رساند و نهایتا در مرداد 1354 از مشاغل دولتی بازنشسته شد.

ابریشمکار پس از عزیمت به تهران، دفتری در پاساژ جواهری، در انتهای خیابان باب همایون، باز کرد و بعدازظهرها در آن به کار خوش‌نویسی پرداخت. وی که تا این زمان مخالف شیوه‌های نو در خوش‌نویسی و شیفته و مقلد شیوۀ میرعماد قزوینی بود، در این دوره با میرزا علی‌اکبرخان کاوه آشنا شد و نزد او هنر خود را کمال بخشید. پس از این وی با تلفیق روش قدیم و جدید خط و با بهره‌گیری از شیوۀ کاوه به شیوه‌ای در نستعلیق خفی و جلی که مختص خودش بود، دست یافت. ابریشمکار پس از بازنشستگی مدتی در انجمن خوش‌نویسان به تدریس پرداخت و در سال 1369 از طرف شورای ارزش‌یابی هنرمندان وزارت فرهنگ و ارشاد گواهی‌نامۀ درجه یک هنری (معادل دکتری) به او اعطا شد.

ابریشمکار کتاب‌های زیادی را به خط خوش کتابت کرده؛ از جمله: عشق مولانا (تالیف فرح انتظام)، دعای کمیل با ترجمۀ منظوم (اثر غلامرضا دبیران)، دعای صبح (ترجمه و تفسیر مدرس فتحی)، ترجمۀ منظوم حدیث کساء، کتابت شش جزء اول قرآن کریم به خط نستعلیق (که به دلیل درگذشت وی موفق به اتمام کار نشد) و مقدمۀ اطلس خط.

از کتیبه‌های اوست: خوش‌نویسی در ورودی حرم حضرت عبدالعظیم حسنی؛ خوش‌نویسی در مدخل حسینیۀ کربلائی‌ها در گلوبندک و خوش‌نویسی تابلوی زیارت وارث که در مدخل حسینیه نصب شد؛ کتیبۀ زیر گنبد مسجد جامع نارمک، کتیبۀ مسجد عباس‌آباد اصفهان (خط و نقاشی) و کتیبۀ مسجد شفای تهران.