ادین

اُدین (Odin)

اُدين

(در آلمانی وُدِن/وُتان، به معنای «خشمگین») خدای اصلی اساطیر اسکاندیناوی، خدای جنگ و منشأ حکمت. در مقام خدای آسمان، در آسگارد روی نوک ایگدراسیل/درخت جهان می‌زیست. از والکیری‌ها، حوریانش، ارواح نیمی از پهلوانانی را که در جنگ به خاک افتاده بودند، در ضیافتی در سرسرای بزرگش، والهالا، پذیرفت. نیم دیگر را فریا مهمان کرد. پسرش، تور خدای رعد، بود. کلمۀ انگلیسی وِنزدِی (چهارشنبه) یا روز وُدِن، از نام او گرفته شده است. اُدین با طلب و از خودگذشتگی به معرفت دست یافت. غالباً با لباس مبدل سفر می‌کرد و به شکل‌های گوناگون درمی‌آمد. برای نوشیدن از چشمۀ حکمت، که عمویش میمیر نگهبان آن بود، به ناچار یک چشمش را داد. همچنین برای کسب علوم باطنی نُه شب به عنوان قربانی آویزان بود تا آن که پس از فرودآمدن با رنج و عذاب به چوب‌دستی‌های رونی دست یافت. او به هیئت مار درآمد و تمامی شراب انگبین شاعران را از پاتیلی به نام اُدرِریر نوشید؛ آن‌گاه به شکل عقاب درآمد و پیش از بالاآوردن معجون جادویی به آسگارد بازگشت. با کلاغ و گرگ مأنوس بود. رومیان او را با مرکوری همانند می‌دانستند؛ کلمۀ فرانسوی مِرکرِدی (چهارشنبه) صورت تغییریافتۀ مرکوریدیس/روز مرکوری است. خاندان‌های سلطنتی اسکاندیناوی و انگلستان مدعی بودند که نسبشان به او برمی‌گردد.

 

---