باقرخان
باقرخان (تبریز ۱۲۷۸ـ قصرشیرین ۱۳۳۵ق)
(ملقب به «سالار ملی») از رهبران مجاهدان آذربایجان در دورۀ مشروطه. باقرخان از بنایان تبریز و از لوطی‌های محلۀ خیابان و مدتی هم کدخدای آن محله بود. وی مدت یازده ماه (از ۲۳ جمادی‌الاولی ۱۳۲۶ق تا اواسط ربیع‌الثانی ۱۳۲۷ق) در مقابل قوای عظیم دولتی، که به حکم محمدعلی شاه تبریز را محاصره کرده بودند، به همراهی ستارخان و مردم شجاع تبریز و مشروطه‌خواهان ارمنی و قفقازی و گرجی از شهر دفاع کرد. سرانجام مجاهدان پیروز شدند و قوای دولتی را از اطراف تبریز عقب راندند. وی در جنگ جهانی اول، هنگام مهاجرت ملّیون به کرمانشاه و قصرشیرین با جمعی از همراهانش به آن‌جا رفت و به مهاجرین کمک بسیار کرد. در هنگام عقب‌نشینی سپاهیان آلمانی و عثمانی، او نیز ناچار در نزدیکی مرز ایران در قصرشیرین با هجده تن از مجاهدین خود در قلعه و خانۀ شیخ وهاب و محمد امین کُرد طالبانی متوقف شد و منزل کرد. محمد امین به طمع اموال آنان، هنگام خواب سر همۀ آن‌ها را برید و اجساد را در گودالی ریخت و مخفی کرد (۱۳۳۵ق). جسد باقرخان را در ۱۳۵۴ش به تبریز منتقل و در آن جا دفن کردند.