مارتینس، کونچیتا (۱۹۷۲)
کونچیتا مارتینِس (اسپانیا 16 آوریل 1972م- ) (Conchita Martínez)
تنیس‌باز زن اسپانیایی. در مسابقات قهرمانی ویمبلدون[۱] (مهم‌ترین گرند اسلم دنیا) در ۱۹۹۴ به مقام سوم دست یافت و مارتینا ناوراتیلووا[۲] را (که نُه بار قهرمان ویمبلدون شده بود) شکست داد و اولین عنوان گرند اسلم[۳] خود را به‌دست آورد. در اکتبر 1995 عنوان زن شمارۀ 2 تنیس جهان را به دست آورد. مارتینس به مدت 9 سال جزو 10 تنیسور برتر زن دنیا بود. او در طول 18 سال فعالیت حرفه‌ای 33 عنوان یک نفره و 13 عنوان دونفره و همچنین سه مدال المپیک را به دست آورد. طی سسال‌های 2013-2017 کاپیتان تیم تنیس زنان و در سال‌های 2015-2017 همزمان کاپیتان تیم تنیس مردان اسپانیا بود. مارتینس از سال 2017 تاکنون، پس از خداحافظی از مسابقات، به عنوان مربی قهرمانان و تیم‌های تنیس اسپانیایی فعالیت کرده است.
مارتینس در شهر مونسون[۴] اسپانیا زاده شد، از خردسالی به ورزش تنیس پرداخت و به‌سرعت پیشرفت کرد. در 15 سالگی در بازی‌های مدیترانه‌ای 1987 که در شهر لاذقیۀ سوریه برگزار شد، با شکست دادن آنجلیکی کانلوپولو[۵]ی یونانی با نتایج 6-3، 5-7، 6-1 در فینال به مدال طلا دست یافت و بدین ترتیب این آغاز مدال‌آوری او در مسابقات حرفه‌ای بود.
ماترینس در بازی در زمین خاکی تخصص داشت. او را بازیکنی توصیف کرده‌اند که در انتهای زمین می‌ایستاد و در زمین چمن هر گاه که لازم بود نزدیک تور می‌آمد. دور ایستادن از تور را با زدن توپ‌های بدون بازگشت به زمین حریف از انتهای زمین خود جبران می‌کرد و در این کار بسیار مهارت داشت.
عناوین المپیک: نقرۀ 1992؛ برنز 1996؛ نقرۀ 2004