فکاهی خوانی
فُکاهی‌خوانی
خواندن اشعار فکاهی با آواز. احتمالاً این نوع موسیقی، به‌ویژه نزد مطرب‌ها، سابقه‌ای طولانی دارد. ضربی‌خوانی و چرندگویی زیرمجموعۀ فکاهی‌خوانی‌اند. پاره‌ای از تصنیف‌های عامیانه دورۀ قاجار و ترانه‌های اندرونی نیز از این جمله‌اند. در حوزۀ هنر رسمی، احتمالاً نخستین نمونه‌های آن یکی دو اثر از ابوالحسن صبا است، با نام عامیانۀ زیر بازارچۀ گلبندک و دانس کمیک آش رشته که حدود ۱۳۱۲ش ساخته شده‌اند و به‌ویژه برخی از ترانه‌های فکاهیِ اسماعیل مهرتاش که بدیع‌زاده در اوایل دهۀ ۱۳۱۰ش خواند؛ مثل زالکه زال‌زالکه و یکی یه پوله خروس. سنت فکاهی‌خوانی، پس از آن در پیش‌پرده‌خوانی‌ها ادامه پیدا کرد.