آفونسو دوم
| آفونسو دوم Afonso II | |
|---|---|
| زادروز |
۱۱۸۵م |
| درگذشت | ۱۲۲۳م |
| ملیت | پرتغالی |
| شغل و تخصص اصلی | دولتمرد |
| دوره | حک: ۱۲۱۱ـ۱۲۲۳م |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
| خویشاوندان سرشناس | سانچو اول (پدر) - آفونسو اول (پدربزرگ) - اوراکا (همسر) - سانچو دوم، آفونسو سوم، النور و فرناندو (فرزندان) |
آفونسو دوم (۱۱۸۵ـ۱۲۲۳م)(Afonso II)
(ملقب به «فربه») سومین پادشاه پرتغال[۱] (حک: ۱۲۱۱ـ۱۲۲۳م)، پسر و جانشین سانچو اول[۲]. در سال 1206م با اوراکا[۳] دختر دوم آلفونسو هشتم کاستیل[۴] (1155-1214م) و النور انگلستان[۵] (1161-1214م) ازدواج کرد و از او 4 فرزند با نام‌های سانچو دوم، آفونسو سوم[۶]، النور[۷] (ملکه دانمارک[۸]) و فرناندو[۹] داشت. شهرتش عمدتاً مدیون تلاش در جهت تضعیف قدرت روحانیان است، که به تکفیر او انجامید و نیز مجموعۀ قوانینی که وضع کرد. آفونسو سیاست‌های گسترش قلمرو پدر و پدربزرگش را دنبال نکرد و در طول سلطنت خود توانست صلح با کاستیل[۱۰] را تضمین کند. از آنجایی که مسائل نظامی اولویت او نبود، و تمرکز را بر اداره دولت خود گذاشت، اولین مجموعه قوانین مکتوب پرتغالی را طراحی کرد، که عمدتاً مربوط به مالکیت خصوصی، عدالت مدنی و ضرب ضرابخانه بود. همچنین سفیران خود را به پادشاهی‌های اروپایی خارج از شبه‌جزیره ایبری[۱۱] فرستاد و روابط تجاری دوستانه‌ای را با اکثر آن‌ها آغاز کرد. او برخلاف پدربزرگش، آفونسو اول[۱۲]، که برای به رسمیت شناختن استقلال پرتغال توسط رم، مجبور شد امتیازات زیادی را برای کلیسا قائل شود، تلاش کرد تا قدرت روحانیون را تضعیف کند و بخشی از درآمد هنگفت کلیسای کاتولیک را برای اهداف ملی استفاده کند که این اقدامات منجر به درگیری دیپلماتیک جدی بین پاپ و پرتغال، و همچنین تکفیر او توسط پاپ هونوریوس سوم[۱۳] شد.