جورج سی. اسکات
جورج سی. اسکات (ویرجینیا ۱۸ اکتبر ۱۹۲۷ - کالیفرنیا ۲۲ سپتامبر ۱۹۹۹م) George C. Scott
(نام کامل: جورج کمبل اسکات[۱]) بازیگر و کارگردان امریکاییِ برندۀ جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد، از ستارگان دهه‌های 1960 و 1970م هالیوود. تحصیلاتش را در دانشگاه میزوری[۲] در رشتۀ روزنامه‌نگاری به پایان برد. چهار سال در خدمت نیروی دریایی بود. کارش را با تئاتر آغاز کرد و خیلی زود به برادوی[۳] و تلویزیون راه یافت. در سال ۱۹۵۹م، برای نخستین بار جلوی دوربین رفت. با پاتن[۴] (1970م) در زمرۀ بازیگران درجه اول سینمای آمریکا درآمد؛ در حالی که از پذیرش جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول برای این فیلم خودداری کرد. در تلویزیون نیز فعالیت داشت و از پذیرش جایزۀ امی[۵] برای بها[۶] (۱۹۷1م) نیز خودداری کرد. اسکات طی دهۀ ۱۹۸۰م نقش‌های قابل توجه فاگین[۷] در اولیور توییست[۸] (1982م) و اسکروج[۹] در سرود کریسمس[۱۰] (1984م) را در فیلم‌های تلویزیونی بازی کرد.
اسکات را بیشتر به دلیل روحیۀ ستیزه‌جویش بازیگری مشکل می‌دانستند. او حتی پیش از آنکه برندۀ اسکار شود با ابراز نفرت نسبت به این مراسم از قبول آن سر باز زده بود؛ اما برخلاف دست‌اندرکاران صنعت سینما مطبوعاتی‌ها او را بسیار تحسین می‌کردند و می‌گفتند شخصیت قوی، باهوش غریزی و نیرومند او بر پرده، هم در نقش‌های اول و هم در نقش‌های دوم امکان هر نوع ایرادگیری را از مخاطب سلب می‌کند. با اینکه با کارگردانان بزرگ کار کرد، اما هرگز نگذاشت در تیپی کلیشه شود. او همواره روحیۀ مستقل خود را حفظ کرد و در نهایتِ حرفه‌ای بودن اجراهایی اصیل به دست داد. در نقش شخصیت‌های منحصربه‌فرد و بی‌نظیر، قدرتمند و عصبی (که می‌توان او را به دلیل همین بروز ناگهانی خشم، مرد عصبانی نامید)، حیرت‌انگیز بود که یکی از بهترین نمونه‌های آن نقش «ژنرال پاتن» در فیلم پاتن است. در عین حال قادر بود لطافت و ملایمتی باشکوه و عمیق از خود نشان دهد (روز دولفین[۱۱]/ 1967م). همچنین در نقش کمدی ژنرال دیوانۀ دکتر استرنج‌لاو[۱۲] (1964م) درخشان و به‌یادماندنی بود. بازی او در نقش راچستر[۱۳] خشن با قلبی مهربان در جین ایر[۱۴] (1970م) نیز کاملاً با بازی اورسون ولز در همین نقش در نسخۀ رابرت استیونسون[۱۵] (۱۹۴۴م) نه تنها قابل مقایسه که شاید از برخی جهات برتر است.